-
1 strażnik
strażnik graniczny Grenzbeamte(r) m -
2 strażnik
strażnik, -iczka [straʒɲik] <Pl -cy> m, f
См. также в других словарях:
strażnik — m III, DB. a, N. strażnikkiem; lm M. strażnikicy, DB. ów «ten, kto pełni straż, strzeże, pilnuje czegoś (kogoś); pracownik pełniący tę funkcję na stałe» Uzbrojony strażnik. Strażnik graniczny, kolejowy … Słownik języka polskiego